Oost West thuis best
11 jul. 2015
🇪🇸
vanuit Spanje
Op mijn vorige blog kreeg ik zulke lieve reacties en daar wil ik iedereen eerst even voor bedanken. Ik snap dat het moeilijk is om op een afstand mij te steunen, maar ik voelde het wel hoor en daar ben ik jullie dankbaar voor.
Zondag was a bad day. Gauw vergeten en focussen op de leuke dingen. Zondag heb ik ook besloten om het deze week nog even aan te zien, af te wachten en heel erg mijn best te doen om me meer te
focussen op mijn Spaanse leventje. Vrijdag zou ik dan de knoop doorhakken; ofop 7 augustusnaar huis, zoals gepland, of het nog twee weekjes volhouden totdat
Pim is geweest.
Op maandagheb ik gelijk met Michelle afgesproken om wat te gaan eten en drinken in het plaatsje Boadilla del Monte. Hoe laat spreken deze twee Hollandse
meiden af? Juist, op het heetst van de dag natuurlijk. Rond kwart over vijf drinken we wat en daarna lopen we wat straatjes in en uit. Er is geen hond te bekennen. Vind je het gek als het een
temperatuur van 43 graden is? We besluiten om de tram te pakken richting een parkje. Het is niet echt een park te noemen, maar we kunnen tenminste onder een boom in het gras liggen. Inmiddels
hebben we al iets van drie keer zwart gereden als we aankomen bij een restaurantje. Het is best chique en de ober blijkt niet te snappen wat we nou willen bestellen. Michelle een salade en
aardappels en ik iets van biefstuk? Uiteindelijk snappen we de logica zelf ook pas wanneer het eten één voor één op tafel komt: het is een tapasrestaurant. Oké, uhm we delen wel alles.
Op dinsdagneem ik me voor om tot en met woensdag geen contact met thuis op te nemen. Overdag met de kids lukt het aardig, maar als ik na de thuiskomst van
Cristina even op bed ga liggen, voel ik me helemaal niet goed worden. Ik pas niet echt bij het gezin, we hebben geen echte klik, het huis ligt ontzettend afgelegen, de kinderen zijn heel brutaal en
luisteren amper naar me en daarom denk ik veel aan thuis. Hoe gek het ook klinkt, maar ik verlang naar een regenbui of een koude dag. Naar een fatsoenlijke maaltijd, naar een Nederlandse supermarkt
of een fietspad. Ik kan hier niet blijven wachten en elke dag weer proberen het beste er van te nemen. Het is ontzettend jammer dat mijn avontuur zo snel moet eindigen, maar gelijk als ik een
vliegticket heb geboekt, valt er een last van mijn schouders. Voor het eerst geniet ik eigenlijk als ik even later ga zwemmen met de jongens. Ik lach, ben blij en geniet.
NU NOG DRIE DAGEN GENIETEN
Helaas zijn de kinderenop woensdagen donderdag ontzettend vervelend. Ik kan niet anders zeggen :p Ze willen me het volgens mij extra moeilijk maken deze
laatste dagen. Maar goed, ik laat me niet gek maken en spreekop woensdagaf met Carla om wat te drinken in de plaats waar zij woont, Brunete. Deze plaats is
ongeveer 10 minuutjes rijden met de auto. Ik zou eigenlijk meerijden met opa die er toch elke dag heen gaat, maar er is iets met de auto. M'n gastmoeder heeft geen zin om me te brengen, dus ben ik
drie kwartier bezig met de bus. Ondanks dat is het erg gezellig met Carla en kan ik nog wat mooie plaatjes schieten. Op de terugweg gaat het alleen niet helemaal lekker. Weer problemen met bus 626
(die ik nooit meer zou hoeven nemen, aldus m'n gastmoeder die me beloofd had voortaan altijd met de auto naar bus 627 zou brengen). Afijn, ik wacht anderhalf uur op m'n bus en kom uitgehongerd om
half elf thuis. Gelukkig hebben ze nog niet gegeten. Papa is naar de Mac eten halen. Oh sorry, we hebben niks voor jou meegenomen. Ik rooster twee broodjes en ga maar naar bed.
Donderdag, m'n laatste oppasdag! In de avond is er een meeting voor alle zomer au pairs in Madrid, dus daar kan ik mooi afscheid nemen van de meiden. Om niet twee uur heen en weer te hoeven reizen
met de busdonderdagavondenvrijdagochtend, boek ik een hostel in het centrum van Madrid. Het afscheid is een beetje
dubbel. Ik ben heel blij dat ik bij hen mocht slapen en dat ze van alles met me wilden doen. Aan de andere kant heb ik niet echt een band met ze opgebouwd en heb ik het niet heel erg naar m'n zin
gehad. Misschien was alles toch heel anders geweest als ze in een dorpje hadden gewoond waar vandaan ik makkelijker heen en weer zou kunnen reizen. Cristina en ik laten toch allebei wel een
traantje. Beetje een raar afscheid, ook omdat ze me weer met bus 626 laat gaan (met hutkoffer en al).
Zodra ik de deur dicht doe, voelt het alsof er nu echt een avontuur gaat beginnen. In plaats van bus 626 stap ik in bij een jonge man die dezelfde richting op gaat. Er gaat ook een vrouw met haar
zoon mee, dus ik vertrouw het wel. Liften is eigenlijk superleuk merk ik. Je ontmoet nieuwe mensen en het is natuurlijk best een beetje spannend als jij geen woord Spaans spreekt en je chauffeur
geen woord Engels.. Hij zet me keurig af bij m'n bushalte. Na een busrit van drie kwartier hoef ik alleen nog maar een metro te nemen naar m'n hostel. Appeltje eitje... Oh ja, ze hebben natuurlijk
geen lift. Dan maar beetje debiel m'n koffer van ruim twintig kilo de trappen op en neer sjouwen. Af en toe komt een sterke man me nog even helpen. Gracias!
M'n hostel heet Far Home Hostel. Gelukkig is het niet al te ver van het metrostation en ben ik er gauw. Waar is de receptie? Sir, do you know where the reception is? Op de eerste etage. Kom ik
daar, weer zo'n oké momentje, wat nu. Vier gesloten deuren in een wat donkere kleine ruimte. Waar ben ik in godsnaam? Oh daar een mini bordje van m'n hostel. Blijkt nog een hele ruimte achter te
zitten. Halleluja! Ik slaap op de kamer met een man uit Slowakije (?) Montenegro (?) en een man uit Chili. Gelukkig erg aardig en de een spreekt goed Engels.
Ik kan niet even uitrusten, aangezien de au pair meeting zo begint. Die is erg gezellig in een wat apart tentje La Sureña. Er zijn meiden uit Polen, Amerika, Nieuw Zeeland, Engeland, Schotland en
Ierland. Ontzettend leuk om ook andere verhalen te horen. Ze leven ontzettend met me mee als ik ze mijn verhaal vertel en vinden het jammer dat ik niet het gastgezin heb gevonden dat bij me past.
Met de Nederlandse au pairs eten we daarna hele lekkere churros in de populaire chocolateria San Gines. Als we uiteindelijk nog een stukje bij Plaza del Sol lopen, ontdek ik dat ik bijna bij m'n
hostel ben. Hoef ik gelukkig niet meer alleen door de donkere straten te lopen.
In m'n kamer slaapt nu ook een forse vrouw uit Peru. Jammer dan, ze snurkt ontzettend.
Vrijdag is het alweer mijn laatste dagje. Het ontbijt is gratis, dus dat is mooi meegenomen. In m'n eentje ga ik daarna op pad om nog even wat souvenirswinkeltjes in te duiken en van Madrid te
genieten. Het is zo'n mooie stad.
Rond twaalven kom ik aan bij het stadion van Real Madrid (inmiddels wil ik het liefst m'n koffer ergens in de bosjes dumpen door al die metrostations). Hier woont Michelle en zij vliegt vanmiddag
ook, maar dan om haar familie te verrassen op Mallorca. We lunchen in een leuk restaurantje waar je heel veel kleine pistoletjes kunt bestellen. Na vier broodjes is het tijd om nog even te shoppen.
Ik koop een lekkere huisbroek en daarna rusten we nog even uit op haar kamer. Op weg naar het vliegveld in de metro komen we er achter dat Michelle naar terminal 1 moet en ik naar terminal 4, een
afgelegen hal een eind verderop. Daar gaat ons plan om na de douane nog even gezellig wat te drinken.
Dan sta ik er dus weer alleen voor. Wat dat betreft ben ik echt een kippetje hoor. Ik voel me dan ook best stoer als ik veilig de douane door ben, me daar nog twee uur weet te vermaken en daarna op
tijd bij m'n gate aan kom. Met een half uur vertraging stijgen we om tien voor half negen eindelijk op. De twee stoelen naast me zijn leeg, dus ik kan lekker rustig bij het raam zitten.
Ik kijk nu naar rechts en zie tussen de wolken door Frankrijk liggen. Wat was dit een spannend, leerzaam en heftig avontuur. Weliswaar ga ik veel eerder naar huis dan gepland, toch ben ik trots op
mezelf dat ik de stap heb durven nemen om als au pair naar Madrid te gaan en dat ik ook heb durven beslissen om naar huis te gaan. Ik heb heel veel geleerd en heb ontzettend lieve mensen leren
kennen. Jana, Carla, Anne, Iris en Michelle heel veel plezier nog in Madrid en bedankt voor jullie steun. See you in Holland guys!
Oost West thuis best <3
Reacties
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!
