MAANDAG 29 JUNI
'Ladies and gentlemen, I have not so good news.' Met deze woorden van de piloot begin ik mijn reis naar Madrid. Wat blijkt, er is een raampje in de cockpit dat niet op slot kan. Het gaat ongeveer
een kwartiertje duren. Helaas, na een kwartier krijgen we te horen dat het toch niet een twee drie op te lossen valt. 'It will take half an hour to fix it.' Als troost krijgen we een bekertje water
en een koekje.
Uiteindelijk gaan we om half negen de lucht in. Gelukkig heb ik op de heenweg op het nieuws gehoord dat er in Boston een vliegtuig is neergestort, wat me helemaal niet nog nerveuzer maakt. Ik heb
het gevoel dat ik ter plekke vliegangst ontwikkel.
De vlucht verloopt verder rustig. We krijgen een lekker broodje met kip en mosterd. Naast me zit een Spanjaard en een Koreaan/ Chinees (denk ik); wat hij opschrijft in z'n schriftje is voor mij in
ieder geval een heel kunstwerk van tekens. Mijn stoel bevindt zich bijna achteraan, naast het gangpad. Af en toe even de benen strekken dus. Nog een koekje en we gaan alweer bijna landen.
Ik loop het vliegtuig uit en bam, daar is de hitte. Het is kwart voor elf en nu al 32 graden. Gauw heb ik m'n koffer gevonden en ik hoef niet veel verder te lopen, want zie gelijk mijn gastfamilie
staan. Lucas (9) en Marcos (6) dragen hun voetbalshirt van Atletico Madrid, zoals afgesproken. Tijd om naar mijn nieuwe thuis te gaan. Een mega huis, leuk ingericht en met een slaap- en badkamer
alleen voor mij. De moeder laat met trots haar inloopkast zien en gelijk heeft ze. Papa Carlos gaat naar z'n werk en ik eet met de kids een wrap met kaas en spek gemaakt door mams. Is dit de lunch
vraag ik mezelf af. Nee, nadat we gezwommen hebben, bereidt Cristina voor ons tonijn met groente (soort spinazie?). Als toetje een appel of yoghurt. Het is dan drie uur 's middags.
De hitte wordt me tijdens het eten bijna te veel, maar gelukkig is het tijd voor siësta. De kids moeten verplicht een uur naar bed. Of ze nou willen of niet. Voor mij een mooi moment om even alles
te verwerken op m'n kamertje en ook even te gaan liggen. Hierna gaan we zwemmen en naar de Aldi om eten te kopen dat ik ken. Op de terugweg rijden we langs oma die dichtbij ons woont. Een aardige
vrouw en we spreken af dat we er vrijdag paella komen eten.
Rond half acht komt Carlos terug van z'n werk. Cristina gaat naar de sportschool en hij gaat beneden in de kelder even sporten. Ik word al niet goed aan het idee om bij een temperatuur van veertig
graden te gaan sporten. Ik ga lekker bij het zwembad zitten en laat op Skype de tuin zien aan Pim en m'n vader. Om half tien gaat Carlos een omelet met aardappels maken, 'typical Spanish'. Ik kijk
hoe hij het klaarmaakt en schrijf het recept op. Om kwart over tien gaan we aan tafel en daarna wil ik nog maar een ding; douchen en slapen. Het is half twaalf als ik eindelijk lig, de rest zit nog
beneden. Volgens mij hoor ik rond half een dat ze ook naar bed gaan.
DINSDAG 30 JUNI
Carlos werkt van zeven tot zeven en is dus al de deur uit als mijn wekker om half negen gaat. Cristina rijdt net weg met de auto als ik beneden kom. Ik ben dus alleen met de kids tot vier uur. Dan
komt ze weer thuis. Als ontbijt eten we plakkerige fabriekscroissants met smaakloze kaas. Verder heb ik nog en soort crackertje met suiker. Het valt als een blok in m'n maag, want ben een paar uren
daarna er nog misselijk van. Ik weet niet of ik nou wel of geen honger heb. Een ding weet ik wel zeker, ik krijg geen hap door mijn keel. Mijn lichaam is dit duidelijk niet gewend.
Het gaat vast wel goedkomen. Ik moet gewoon heel erg wennen.
Opvallende dingen:
- Hoe kun je als het zo warm is in godsnaam gaan hardlopen of wielrennen?
- Airco in je huis hebben en het op het heetst van de dag niet aanzetten. Hoe dan?
- Waar zijn de kleine of oude auto's gebleven?
- Spaanse kinderen zijn dol op minions (Lucas zingt de hele dag 'bananabanananaaaaaa').
- Er gaan vanuit deze wijk maar vier bussen per dag naar Madrid.
- Zodra je alleen bent, ver weg van huis, weet je hoe fijn het thuis eigenlijk is.
- Niks kunnen doen (letterlijk door de hitte) is (nog) niks voor mij.
